سلام دكتر افشار . چند سال پشت كنكور موندم امسال واقعا خسته بودم و مادرم تصميم گرفت برنامه هاي روزانه ام رو چك كنه بلكه انگيزه بگيرم خير سرم. هيچ كس نفهميد اما امسال افسردگي شديد داشتم و توان ديدن كتابام رو نداشتم.منم هر روز برنامه هاي دروغين و تراز هاي تقلبي رو نشونش ميدادم. روزي ده يازده ساعت توي اتاق بودن و يه كلمه هم نخوندن يعني اوج ديوانه شدن.حالا اصلا همش به كنار ميدونيد چيداره آتيشم ميزنه اينكه الان خوشحالن و ميگن دختر شون امسال خانم دكتر ميشه جون عمش. پارسال رتبه سه هزار منطقه يك شدم ولي فك كنم امسال دوتا صفر ديگم بياد جلوش .پشيمونم چه كاري رو تو اين زمان باقي مونده انجام بدم ؟؟ آزمون ها و ترازهاي قلابي ام رو چي كار كنم دختر تراز شيش هزاري دروغي اگر الان بخاد واقعا خودش باشه يه دختر چهار هزاريه . اي لعنت به من و اين كنكور لعنتي و مدرسه تيزهوشان و توقع خانواده و قبولي دوستات…يعني اين احساس هايي كه الان دارم خدا نصيب گرگ بيابونم نكنه. يعني من تا قبول نشم همين آش و همين كاسه ست. استاد پشيمونم حرف از جبران نيست چون جبران وجود نداره حرفم از تغييره حرفم از شروعه . شروعي كه دوباره برگشت نداشته باشه .چه كاري از دستم برمياد واسه تغيير شخصيتم ؟؟ از چه رفتار و عادت هايي شروع كنم ؟؟؟!