سلام

استاد نمیدونم این حرفای منو میخونید یا نه و حتی نمیدونم چرا دارم اینا رو اینجا بیان میکنم!شاید چون تبدیل شدن به یه سنگ توی گلوم و دارن خفم میکنن…

از وقتی یادم میاد تموم تفریحاتمو فدای درس و مدرسه کردم…تا الان که هفده سالمه و نه دوستای ان چنانی دارم،نه هرگز کلاس ورزشی شرکت کردم و نه حتی یه سیزده بدر یا عروسی آنچنانی رفتم…چون هر وقت خانوادم پیشنهاد میدادن من درسمو به همشون ترجیح میدادم…همیشه معدل 20بودم و تیزهوشانی ولی حالا امتحانات نهایی رو در حالی پشت سر میذارم که به نمره قبولی هم قانعم ….

شاید دلیلش ضعیف بودن و کمبود اعتماد به نفسم بود که توی سال کنکورم حتی یک دهم هر سال درس نخوندم ….از یه جایی به بعد به امید سال دیگه تنبل تر هم شدم ولی حالا حتی فکر اینکه با این اوضاع نمرات نهاییم تاثیر معدل زیاد بشه داره دیوونم میکنه….از یه طرف میگم امسال بدون کنکور یه دانشگاه آزادی چیزی برم و خودمو رها کنم از دردسرای کنکور و از طرفی هیچوقت فکر نمیکردم در آیندم یه خانم دکتر موفق نباشم…..!اما حالا حس میکنم اگه تاثیر معدل قطعی بشه و با این وضعیت روحیم حتی یه کارشناسی ساده ام قبول نمیشم….

کارم شده فکر کردن به پارسال و حسرت حماقتای امسالمو خوردن….

این چند وقته دائم به خودکشی فکر میکنم ولی بعدش فقط این مانعم میشه که حداقل با مرگم خونوادمو اذیت نکنم…

نمیدونم راهی واسه نجاتم هست یا نه فقط میدونم بدجور حالم خرابه…