سلام دانشجوی رشته نرم افزاردانشگاه صنعتی شریف هستم.فنی وحرفه ای بودم توشمسی پورخوندم بامعدل۱۹/۸۶هم کاردانی وهم لیسانس.امااحساس میکنم انگیزم داره کم میشه وقصدانصراف دارم سال بعدکنکورتجربی بدم مثل اون پسره بودریاضی بودانصراف دادخوندتجربی قبول شد.منم میخام برم پزشکی بخونم که تومملکت خودم درآمدخط بالای فقربرسم.همسرم میگه انصراف نده وتمام دوستانم میگن تورتبت عالی جایگاهت عالی دانشگاهت عالی ول نکن امامن فکرمیکنم هفت سال رواشتباه اومدم ازاونموقع که رفتم فنی وحرفه ای به جای تجربی تاادامه تحصیل دررشتهitوبعدictدرشمسی پور.الانم ارشدطراحی الگوریتم درشریف.پزشکی آیندش بهتره چون هم تعدادپزشکان کم هستن مخصوصامتخصص ها.میتونم توپنج سال درآمدخوبی برسم امامهندس هاچون خیلی خیلی زیادن واشباع هست درآمدپایه وزارت کارمیدن.من تازه فهمیدم راه رواشتباه اومدم.
درآمدورفاه وآینده وپرستیزو..توپزشکی ودندان هست نه مهندسی که باهامون مثل یک کارگررفتارمیکنن.نظرشماالان براپزشکی بخونم یابعدازاتمام ارشدیعنی دوسال دیگه؟چه میشودکردکه‌نه سیخ بسوزه ونه کباب؟
به قرآن اکثرهم کلاسی هام همه دارن میان سمت تجربی وپزشکی چون مهندسی تهش بایدبری اسنپ کارکنی وکارنیست اماپزشکی درآمدبالاورفاه واحترام و..داره؟کدام راه بهتره؟؟؟