سلام استاد خسته نباشید ایام به کام
استاد این مشکل تو اکثریت سنین 15تامرگ هست چه دختر چه پسر اینکه با انبوهی از تلاش کار امیدی به کسب موفقیت به چیزی که میخواییم نداریم یا دایمن یاد شکست گذشته تو اون شاخه میفتیم تلاش دوباره رو بی فایده میدونیم جالبیشم اینه همه میدونیم گذشته گذشته اینده مهم و میدونیم چاره ای جز این نیست که دوباره کاری کنیم ولی همیشه یه پرده ای هست که نمیزاره به چیز جدید تبدیل بشیم
من الان خودم میتونم تشخصیص بدم جوابتون چی هست چون خیلیا گفتن ولی چرا بعد یه اتفاق ریتم عصبی ما به حالت قبل برنمیگرده میشه یکم واضح تر توضیح بدید و کیلشه ای نباشه
خلاصه مطلب اینه چطوری از گذشته فرار کنیم تلاش حال حروم نکنیم تا اینده شبیه گذشته نداشته باشیم؟؟؟