سلام استاد
خسته نباشید
من فارغ التحصیل تجربی۹۸ هستم و امسال میشه ۴امین سال کنکورم. تو این چهارسال کنکور بخاطر مشکلات خانوادگی و بعدا بهانه های خودم هیچ وقت نشده درست و حسابی درس بخونم،ولی من علاقه زیادی به پزشکی دارم و از بچگی با این فکر بزرگ شدم…
با روانشناسم که صبحت کردم معتقد بودن من اگر پزشکی رو میخواستم باید همه سعی ام رو میکردم تا بهش برسم نه که چهارسال تلاش کافی رو نداشته باشم،ایشون نظرشون اینه که امسال هرطور شده باید برم دانشگاه و از جو کنکور فاصله بگیرم(بخاطر افسردگی و گوشه گیریم)و راهم رو به طور کلی از پزشکی جدا کنم و به من گفتن تو رشته های دیگه هم تلاش کنی میشه به موفقیت های زیادی رسید.
من واقعا گیج شدم…
از یک طرف با حرفاشون موافقم و خودمم تصمیم اینه که از کنکور فاصله بگیرم اما میترسم حسرت تلاش نکردن برای آرزوم تا همیشه رو دلم بمونه ولی از یک طرف دیگه واقعا شرایط پشت کنکور موندن رو ندارم(بخاطر شلوغی و جو خونه).
من تصمیم گرفتم تو این سه ماه همه تلاشم رو بکنم که برم یه دانشگاه خوب و یه رشته خوب درس بخونم و راه جدیدی رو شروع کنم و اگه دیدم هنوز تو فکر پزشکی ام و شرایطم جور شد،کنکور مجدد بدم.
گفتم راجع به تصمیمم علاوه بر روانشناسم با شما هم مشورت کنم…بنظر شما تصمیمی که میخوام بگیرم عقلانی هست؟شما همچین موردی داشتین؟