سلام استاد.صحبتام کمی طولانیه ولی جوابتون تا حد زیادی در آینده من تاثیر داره…استاد من از وقتی یادمه از بچگیم دچار تردید و وسواس در تصمیم گیری بودم.همش تو ذهنم با خودم درگیر بودم.خیلی غصه میخوردم به خاطر شرایط زندگیم..خیای منزوی و گوشه گیر بودم و هستم..دوست صمیمی نداشتم و ندارم..خیلی هم صاف و ساده ام ..قدرت تصمیم گیری ندارم.اصلا و ابدا.حتی واسه خرید یک جوراب.اول دبیرستان دچار وسواس شدید فکری و وسواس شست و شو شدم…خانوادم میگفتن بیا برو مشاور …چندین سال پشت گوش انداختم…رسیدم به کنکور…رشتم تجربی بود..نخونده بودم و قبول نشدم.۳سال پشت کنکور بودن و سال به سال رتبم بدتر میشد.اصلا نمیتونستم تمرکز دلشته باشم و شدیدا تنبل و ناامید بودم…و وسواسمم اذیت کننده بود..برای کنکور چهارمم تغییر رشته دادم رفتم انسانی و کنارش هم رفتم روانپزشک…ولی بعد چند ماه هی مامانم میگفت قرص کم بخور.فلان کن بهمان کن…اذیت شدم…دیگه ادامه ندادم…کنکور انسانی هم خراب کردم…سال۱۴۰۰هم تصمیم به شرکت کنکور گرفتم ولی اصلا نرفتم سر جلسه و رفتم خیاطی یاد گرفتم(اصلا علاقه ای بهش ندارم)
برای کنکور۱۴۰۱ دوباره برگشتم سر رشته تجربی و کتاباشم گرفتم و تازه میخوام شروع کنم به خوندن..بعد وسواسم با افت شدید درسی مواجه شدم..احساس میکنم افسردگی گرفتم…میترسم آقای افشار …همسن و سالای من همه لیسانس دارن و کار دارن و دارن به ازدواج فکر میکنند …ولی من نه کنکور قبول شدم…نه میدونم استعدادم تو چیه…نه میتونم تصمیم درست بگیرم…نه میدونم غلط چیه درست چیه…خانوادم امید بستن که مثلا من میخوام درس بخونم.خودمم دوست دارم بخونم…ولی هیچچچ انگیزه و هدفی ندارم…با همین شرایط و ویژگی های اخلاقی که دارم پیش برم تو ازدواجمم به مشکل برمیخورم…دارم له میشم زیر بار تموم این مشکلات…مامانمم نمیذاره برم روانپزشک…میگه وابستگی میاره و کلی عوارض داره…الان چند شبه خواب راحت ندارم…اگر ادامه پیدا کنه این شرایط ایست قلبیم صد درصده…به نظرتون چکار کنم…از کجا شروع کنم..کنکور بدم یا نه..تا کنکور فقط ۹ماه مونده…میتونم به نظرتون؟
کار هم که ندارم…صبرو حوصله کارای هنری هم نداریم…برای ویژگیهای شخصیتیم چکار کنم..نداشتن قدرت تصمیم گیری…بدبینی و شکاکی…نداشتن اعتماد به نفس…بدخلقی و نداشتن صبر و تحمل و تمرکز…نداشتن اراده…درسمو چکار کنم؟میشه بخونم و رتبه حدودا۵۰۰۰منطقه۳بیارم؟