سلام استاد چندین ساله پشت کنکورم دلیل پشت کنکور موندنم ترس از کنمور و نا امیدی افسردگی و خ ا بوده .هر بار ک میخاستم شروع کنم احساس عقب موندن دیر شدن و نتونستن و اینک با خودم میگم کنمپر سخته فلانیو دیدی هچی نشد پس توام نمیتونی همه اینها مانعم شده از طرفی ب شدت کمال گرام و نمیتونم از خاستم ک پزشکی روزانه هست دست بردارم .مدام گوشی ب دست دنبال نمونه موفقیت میگردم .همه هم حرفای کلیشه ای میزنن و میگن اگ تلاش کنی میتونی .مشکل اینجاست ک ذهن من نمیتونه بپذیرع ک من میتونم این نا امیدیه نمیذاره حتی تلاش هم بکنم .شدیدا ذهنم در گیر خود کشی شده و نمیتونم با کسی مطرحش کنم یعنی یه حسی بهم میگه اگ این کار کنی راحت میشی ولی دلم میسوزه برا خانوادم راهکارتون چیه ب دور از انگیزه دادان سطحمم زیر صفر در حد رتبه صد هزار