عرض ادب دارم خدمتتان جنای آقای دکترافشار.بنده سال دوازدهمی میباشم خانوادم خیلی برایم خرج میکنند.معلمی گرفته اندساعتی پونصدهزارمیگیرد.اماازمن توقعات عجیب وغریب دارند.بنده حقیرعاصی میگویم که من نمیتوانم بهتان قول بدهم که دانشگاه علوم پزشکی تبریزقبول بشوم.راستش روبخواهیدپدربنده ومادربنده جفتشان جراح فوق تخصص هستندوازبنده توقع دارندکه من هم مثل ایشان پزشک بشوم.حال آنکه بنده دوست دارم علیرضابیرانوندشوم ودروازه بان.حال چه نظری دارید؟؟بنده کنکوربدهم وحرف خانواده راگوش بدهم وهم تخصص آنان بشوم یاخیرکلادرس رارهاکرده وبه سنت فوتبال بروم؟؟بهترین تصمیم الان چیست؟؟میدانیداینقدرخرج میکنندآدم خجالت میکشددربرابرشان.ناشکریست واقعا.اینهمه امکانات که دراختیارم قراردادند.استخاره کردم آیابه شماپیام دهم یاخیرکه پاسخ خوب آمد.چه میتوان کرد؟؟